Piše: Slavko BASARA
Početkom devedesetih godina prošlog veka sarajevski nadrealisti su prognozirali podelu na Istočno i Zapadno Sarajevo kao posledicu etničkih odnosa u Jugoslaviji. Nisu dugo čekali na potvrdu svog proročanstva, građanski rat je napravio granicu između federalnog i Srpskog Sarajeva, koje je u međuvremenu preimenovano u Istočno.
U federalnom Sarajevu važe pravila FS Kantona Sarajevo i FS Federacije BiH, a u Istočnom Sarajevu PFS Istočno Sarajevo i Fudbalskog saveza Republike Srpske. Fudbalski statuti su više nego jasni!
Ali...
Otkud nekom pravo da zajednička selekcija Sarajeva i Istočnog Sarajeva igra na memorijalnom turniru „Josip Katalinski Škija“ u Sarajevu? Ko je doneo tu nelogičnu i neprihvatljivu odluku zaobilazeći fudbalski sistem i institucije? Kako je moguće da igrači iz Istočnog Sarajeva bez saglasnosti Fudbalskog saveza Republike Srpske zaigraju na turniru posvećenom legendi jugoslovenskog fudbala?
Ako sutra, naprimer, Leotar iz Trebinja zaigra u završnici prvenstva omladinskih kategorija u Federaciji BiH, a Zvijezda iz Gradačca za najbolji tim u Republici Srpskoj stvoriće se haos. A izgleda da to nekome i odgovara.
Kome?
Da li je fudbal, ponovo, najbolji poligon za eksperimente kao što je bio u nekadašnjoj Jugoslaviji koja se raspala na „Maksimiru“ i „Poljudu“? Hoće li fudbal pokazati put prekrajanja „Izvornog Dejtona“ u „Dejton dva“?
Institucionalne reakcije izostaju što postavlja jasno pitanje: ima li Republika Srpska institucionalnu snagu?
O toj snazi, institucionalnoj, govorio je i Doktor Nele Karajlić, jedan od nadrealista, na promocijama svoje knjige „Fajront u Sarajevu“ gostujući u Prijedoru, Banjaluci, Derventi... Kao član uprave Partizana i jugoslovenski „prorok“ Dr. Nele je zaključio da su sve institucije našeg naroda zamle ili umirovljene!
Nije ni čudo što nam se sve ovo događa.
Pa otud, kao i rezultat surovih bitki za vlast koje narodu ne donose ništa dobro, polako, ali sigurno gubimo i fudbalski identitet. Prvi korak je napravljen, u „podeljenom Sarajevu“, koji je za jedne grad heroj, za druge grad dušmana, odnosno za prve (I)stočno ili šumsko Sarajevo, a za druge, i danas, izvorno Srpsko Sarajevo.
Hoće li, i ko, snositi konsekvence za aminovanje nepoštovanja fudbalskog sistema dejtonske zemlje, samih entiteta, zaobilaženja institucija i samovolju? I ko je imao, uopšte, toliku hrabrost, da se izdigne iznad svih?
Šurovanje „upreko“ izaziva opasne eksperimente koji za cilj – sigurno je – imaju nešto krupno.
Opet se traži, s jedne strane selekcija podobnih saradnika koji će za druge biti samo loša selekcija predstavnika izvornosti.
I sve tako u krug, do konačnog cilja i obračuna!
Ako ujediniš fudbal imaš celovitu BiH – rekao je davno Alija Izetbegović svojoj desnoj ruci Jusufu Pušini!
